Düşünüyorum da bunca yıllık yaşamımı. Sanki hiçbir şey yaşamamışım gibi geliyor. Zihnimde geçmişe dair birkaç yaşanmışlık dışında hiçbir şey kalmamış. Derken şöyle titrek gözlerle arkama dönüp bakıyorum. Allah’ım! Ne kadar da çok şey yaşamışım öyle? İnsan nasıl arkaya, dönüp bakar ki diye düşünebilirsiniz. Kimi zaman eskilerden bir arkadaşınız, bir dostunuzla karşılaşırsınız ve başlarsınız konuşmaya. Of! Ne kadar çok şey yaşamışız dersiniz. Kimi zaman eskiye dair fotoğraflar, eşyalar, yazılar, simgeler görürsünüzde hiçbir şey olmadığını zannettiğiniz zihninizde neler neler canlanır. Ne kadar da çok şey yaşamışım dersiniz.
Tüm yaşanmışlıklar içinde hayallerim geliyor aklıma, çocukluğumdan şimdiye dek. Ne kadar da çok hayaller kurmuşum. Çocukluğumun hayalleri geliyor aklıma. Ah bir Bıdık Ali kitabım olsa derdim ve hayal kurardım. Resimler çizsem, kar yağdığında bir kızağım olsa da yüksek yüksek tepelerden kaysam derdim. Çok param olsa çokça çikolatalar, bisküviler alsam derdim. Çamurdan evler, arabalar yapardık, ah bunların bir oyuncakları olsa derdim. Bir futbol topum olsa da akşama kadar oynasam derdim. Derken bırakıvermiştim çocukça hayallerimi. Hep bir önceki dönem çocukça geliyor zaten insana. Oysa çocukça dediğim o dönemde çocukça geliyor şimdi bana.
Masum, günahsız, zararsız hayallerim vardı benim. Alır beni, başka âlemlere götürürdü. Olsun be, gerçekleşmese de yaşamayı sevdiren hayallerdi onlar. O zaman küçüktüm, zamanla büyüdüm. Zaman o hayallerimi de değiştirdi, kendi gibi. Hayallerimde büyüdü.
Bir kervan gibi zihin dünyamdaki çöllerden ağır ağır yol alıp ufukta gözlerden kayboldu, hayallerim. Geride yalnız kanla un ufak olmuş, izler kaldı. Onlarında çöl rüzgârlarıyla, hayat fırtınalarıyla üzeri örtüldü, örtülmeye devam etmekte.
Membaından ayrılan su gibi akıp gitmekte zaman. Ve hayallerim her geçen zamanla kalıp değiştirmekte. Hayal kuruyorum şimdi. Zamana, mekâna, kendime, bedenime, insanlara inat hayal kuruyorum. Çünkü hayallerim oldukça zevk alıyorum hayattan ve yaşamaktan. Çünkü hayal kurdukça yaşıyorum. Gerçekleşmese de hayallerim var benim.
ah akıp giden zaman durdurmak mümkün değilki... yaşanılanlar ne unutuluyor ne de geri geliyor...
YanıtlaSil